Paasdagen....

 Wij wensen alle lezers van deze weblog hele goede Paasdagen

In Memoriam Boyden....

Gisteren kregen wij het trieste bericht dat BOYDEN in zijn slaap was overleden, liggend op zijn favoriete plekje in de tuin. Voor hem een mooie dood, geen pijn, geen leed, maar voor zijn bazin een heel triest afscheid van haar trouwe maatje.....

Toen onze Cailin in 2015 gedekt was, en wij dit kenbaar hadden gemaakt, werden we al snel gebeld door Léon met de vraag of hij en Mâry weer in aanmerking konden komen voor een pup. Na de dood van hun Ban2 (uit ons B-nest) begon het weer te kriebelen en wilden ze het liefst opnieuw een Notus-Me pup. We wisten hoe goed Ban2 het had gehad bij hun, dus ze waren van harte welkom. En gelukkig bleek Cailin drachtig en werd er een leuk nest geboren. 

Hun voorkeur ging weer uit naar een reutje, en Boyden was de gelukkige bofkont die mee mocht naar het mooie Texel. 

Helaas heeft Léon maar 1,5 jaar mogen genieten van Boyden.... Na zijn overlijden werd Boyden een belangrijke steun voor Mâry. Hij werd echt háár hond. Altijd samen, door dik en dun, konden ze de wereld aan.

Des te moeilijker moet het zijn voor haar om nu ook Boyden te missen. We hadden hun zo graag nog een paar jaar gegund.... We kunnen niets anders dan Mâry heel veel sterkte wensen. 

Lieve Mâry, wij bedanken jou voor alle liefde, vriendschap en zorg die jij aan Boyden hebt gegeven. Hij heeft een fantastisch leven gehad.

In Memoriam BORA......

 Gisteren kregen we het verdrietige bericht dat BORA ingeslapen was. Ze was echt op, aldus Monique (haar bazin) We wisten dat Bora al sinds haar 6e jaar geplaagd werd door Spondylose in haar hele onderrug. Kosten noch moeite werden gespaard om haar, met de nodige pijnstilling, nog een aantal goede jaren te geven. Maar nu was het genoeg geweest....

De familie was mega verdrietig, maar dankbaar voor de mooie jaren met deze fantastische hond (zoals zij Bora beschrijven) Ze hebben volop van haar genoten. En wij weten zeker dat Bora ook volop heeft genoten van haar leven bij Monique, Kaj en kinderen. 

Toen ons D-nest was geboren en Monique vernam dat één van de teefjes de stamboomnaam Deborah zou krijgen, had zij een lichte hoop dat dit teefje aan hun toegewezen zou worden. Want zij had al de naam Bora als roepnaam in gedachten voor hun nieuwe huisgenoot. En toen na de pup-test bleek dat Deborah een goed match zou kunnen zijn met de familie, waren ze ook heel gelukkig.

Bora en Dixie

Gelukkig werd Bora ook goed geaccepteerd door Dixie, de Canadese Leonberger die al bij de familie woonde. Ze hadden Dixie in Canada als pup gekregen en in 2008 is ze meeverhuisd naar Nederland. In 2017 moest helaas afscheid genomen worden van Dixie (11 jaar oud) 

Een aantal jaren was alle liefde en aandacht voor haar alleen, maar in 2022 deed Noortje, ook weer een Leo-meisje, haar intrede. Natuurlijk moest Bora even wennen aan zo'n kleine druktemaker, net zoals toentertijd Dixie ook even tijd nodig had om aan haar te wennen, maar alles kwam goed.

Bora en Noortje

Gelukkig heeft de familie nu Noortje om hun verdriet wat te verzachten, het gemis wat minder groot te maken. Het zal vast nog even duren voor het verdriet een plekje heeft gekregen. Maar de herinneringen blijven..... We wensen de familie heel veel sterkte. 

Maar wij willen hun ook bedanken voor alles wat ze gedaan hebben om Bora een goed hondenleven te geven. En het dametje heeft het héél goed gehad. De warmte, de liefde, de zorg waarmee ze Bora hebben omringd was grandioos. 

De laatste Kerstgroet van Bora aan ons....
Rust zacht lief meisje.

Jaarwisseling...

 Het jaar 2023 loopt weer op zijn eind, en we glijden binnenkort 2024 in. Benieuwd wat dit nieuwe jaar  voor ons in petto heeft. Er is 1 ding wat ik hoop: afschaffen van vuurwerk voor particulieren. Onze NUPHAR vindt dat geknal maar niets. Af en toe lijkt het ook of je hier aan het front zit met die harde knallen (melkbussen) Ik heb wel met hem te doen. Zijn 1e jaarwisseling zonder moeder. CAILIN gaf er helemaal niets om, werd niet koud of warm van dat geknal. Haar steun is hij nu kwijt.....

Wij wensen iedereen een goed nieuw jaar 

In Memoriam SJEF......

 

Op deze 1e Kerstdag hebben wij een trieste bericht te melden. Afgelopen zaterdag hebben Gerard en Lidy afscheid moeten nemen van hun SJEF. Een tumor die niet te verwijderen viel en uiteindelijk openbrak heeft hen doen besluiten om Sjef een lijdensweg te besparen. Een moeilijke, maar moedige beslissing. Echter hun verdriet is er niet minder om.

Sjef was in ons E-nest het reutje met het rode bandje. Hij was wat kleiner dan zijn nestgenootjes, maar zeker niet minder dapper! Menig bezoeker had een zwak voor hem. Dat leverde hem dan weer een extra knuffel op....

Na 8 weken vlogen de pups uit, en ook Pupje Rood vertrok naar zijn nieuwe baasjes. Iedereen tevreden, leuke reacties, iedereen genoot van hun nieuwe huisgenootjes, etc. 

De schok was dan ook best groot toen 5 maanden later Pupje Rood teruggeplaatst werd bij ons. Vanwege onvoorziene en trieste veranderingen in het gezin. Hoe en wat precies is ons nooit helemaal duidelijk geworden, maar 1 ding was wel duidelijk: het lag niet aan Pupje Rood. Hij was nog steeds een leuk sociaal hondje. Een blij ei. Hij voelde zich bij ons al weer snel thuis, en genoot van het ravotten met zijn broertje NUPHAR.

Twee broertjes...

Toen  wij een oproep deden voor herplaatsing kregen wij veel reacties. We hadden ook niet anders verwacht, want ja..... een jonge Leonberger van 7 maanden....

Uit al die reacties kozen we Lidy en Gerard uit voor kennismaking. Hun verhaal raakte ons. Zij hadden kort daarvoor afscheid moeten nemen van hun jongste Leonberger, amper 6 maanden oud gestorven aan een nare longinfectie. Voor ons was dit verdriet zo herkenbaar (onze 1e Leonberger is ook niet ouder geworden dan 4 maanden) 

De kennismaking verliep goed, het klikte, ook met hun andere Leonberger Rex. De twee Leo-heertjes werden echte maatjes.

Sjef en Rex

Wij hadden direct een goed gevoel over deze keuze en dat is ook gebleken. Het werd voor Pupje Rood een nieuw begin, en daarbij paste ook een nieuwe naam. Voortaan ging hij als SJEF door het leven.

Sjef heeft het super goed gehad bij Gerard en Lidy. En zij beschrijven Sjef als een bijzondere hond met een bijzonder karakter, super lief naar alles en iedereen. Ze hebben echt van hem genoten. 

Het zal nu bij hun een grote leegte zijn zonder hond in huis. Rex is 2 jaar terug gestorven....

Wij wensen hun heel veel sterkte met hun verdriet en gemis. Wij zijn hun dankbaar dat zij Sjef een 2e kans hebben gegeven. Hij had het niet beter kunnen treffen. Wij betreuren het alleen dat ze niet langer van elkaar hebben mogen genieten....

Run free, Little Red Boy

🌈

Kerstgroet ......

Wij willen iedereen hele fijne feestdagen wensen.

🎄🎄🎄

🎄🎄🎄

 

Bora...

 We kregen op Facebook alvast een Kerstgroet van BORA, die zich vermaakte in de sneeuw met haar nieuwe huisgenootje Noortje (ook een Leo-dametje) Bij ons lag ook wat 'poedersuiker', maar in Drenthe lag toch een paar centimeter sneeuw.

Het gaat nog steeds goed met Bora, alleen gaat het allemaal wat langzamer. Maar dat mag ook wanneer je al negen-en-een-half jaar oud bent. En, heel belangrijk, ze wordt nog steeds erg geliefd door de familie.

Dierendag....

 

In Memoriam Zabri......

En opnieuw zijn er tranen vergoten. Ditmaal om het verlies van ZABRI uit ons E-nest. Het teefje wat zo enorm veel leek op haar moeder Cailin is na een week haar moeder 'nagereisd' over de regenboog....

Een zeer verdrietige Hennie, de bazin, deelde ons gisteravond mee dat Zabri was ingeslapen vanwege een bloeding a.g.v. een milttumor. Uit ervaring weten wij dat dit vaak vervelende en doorgaans kwaadaardige tumoren zijn. 

Dit nieuws deed ons ook weer veel verdriet. We hadden zó gehoopt dat de familie ditmaal wat langer mocht genieten van hun Leo-meisje. Hun vorige teefje SYRA (Belotte uit ons B-nest) was ook al te jong overleden na een niet goed verlopen operatie. Maar helaas, Zabri is maar 1 jaar ouder geworden dan Syra....

Zabri was het pupje met het roze bandje, en van begin af aan al een kleine dondersteen. Ze hield van leven in de brouwerij en was vaak de aanstichtster van reuring in het nest. We wisten al snel dat zij heel geschikt zou zijn voor de familie in Puiflijk. En wat was ze welkom daar. Aan liefde geen gebrek.

Zabri is geboren op de dag dat onze Zabri 13 jaar werd. Hennie vond Zabri zo'n mooie naam en vroeg of wij geen bezwaar hadden dat hun teefje ook Zabri werd genoemd. Bezwaar? Integendeel! We vonden het juist een hele leuke geste.  

Regelmatig kregen we berichtjes over de deugden en ondeugden van dit dametje en uit alles bleek hoe gek ze met haar waren. En het verbaasde ons hoe veel zij begon te lijken op haar moeder. Zo jammer dat ze nou net niet die sterke genen van haar moeder heeft geërfd......

Wij kunnen ons goed voorstellen hoe verdrietig dit afscheid moet zijn geweest. En hoe stil het nu zal zijn in huis, zonder die wervelwind die graag geknuffeld wilde worden. Zabri hield van aandacht en die kreeg ze volop. Wat dat betreft had ze het enorm getroffen met haar familie.

Wij wensen Hennie, dochter Joyce en zoon Twan heel veel sterkte. Het zal even duren om dit afscheid een plekje te geven. 

Wij zijn hun dankbaar voor de liefde, aandacht, zorg en alles wat nodig was om haar een goed leven te geven. En een goed leven heeft ze gehad, zeker weten.....

In Memoriam Cailin.....

 Afgelopen vrijdag hebben we dan toch afscheid moeten nemen van onze CAILIN. 's Morgens nog vol trots de ontvangen Grey Muzzle Award gepubliceerd op Facebook, en 's middags moeten beslissen dat het echt niet meer ging.... Zo snel kan het gaan. 

We zagen haar de laatste dagen fysiek wel achteruitgaan, maar vrijdagmiddag kregen we het gevoel dat het leven lijden werd voor haar, en dat ze pijn had (ze begon te kreupelen met haar linker voorpoot) Hoe moeilijk wij het ook vonden, dit was voor ons de reden om het besluit te nemen. Haar koppie wilde nog wel, maar haar lijf was op. 's Avonds is Cailin heel rustig ingeslapen, het was goed zo....... 

Toen ons C-nest was geboren, had Henk al snel een zwak voor het teefje met het rood/witte bandje. Zij werd dan ook al snel 'zijn meisje', en dat is ze ook altijd gebleven. Daaraan dankt zij ook haar roepnaam: Cailin is een Ierse meisjesnaam en betekent 'meisje'.  

Cailin groeide op met ZABRI, DZJANGA en natuurlijk haar moeder TARU. Het werd ons al snel duidelijk dat het wel een dametje was met een eigen willetje. In haar ogen was niet Zabri maar haar moeder nr. 1, en beschouwde zij zichzelf gemakshalve als nr. 2 in de roedel. Dan moest ze er even weer aan herinnerd worden dat de rollen toch net iets anders verdeeld waren in de groep.....

En 4 jaar later, in 2015, werd ze zelf de trotse moeder van ons E-nest. En daarmee schonk ze ons een heel mooi cadeau: haar zoon NUPHAR. Op de foto ligt hij vooraan met het paarse bandje.

In hetzelfde jaar, een aantal maanden na de geboorte van haar nest, overleden Zabri en Dzjanga vrij snel na elkaar. En toen hadden we drie generaties in huis: Oma Taru, dochter Cailin en kleinzoon Nuphar. Wij vonden dat heel bijzonder om mee te maken. 

In 2019 kwam hier een einde aan door de dood van Taru. Vanaf dat moment was het alleen nog moeder en zoon. En ook al was ze een stuk kleiner dan Nuphar, toch wist ze zoonlief nog prima onder de duim te houden. 

Echter de laatste tijd werd er niet meer zoveel gespeeld. We moesten Cailin ook een beetje in bescherming nemen, want Nuphar kan, hoe goed bedoeld ook, nogal lomp zijn in zijn spel. En Cailin stond niet meer zo stevig op haar benen. 

En nu hebben we ook afscheid moeten nemen van deze mooie dame, want mooi was ze tot op het eind. Onze DA maakte de opmerking dat ze nog zo mooi in haar vacht zat, en ook de gastvrouw van de dieren crematorium vond Cailin er nog prachtig uitzien. Maar mooi of niet, ze was vooral erg lief en aanhankelijk. Veel daarvan heeft ze doorgegeven aan Nuphar. 

Geboren in onze handen, gestorven in onze armen, voor altijd in ons hart....

Maar wat gaan we haar missen.

Vandaag hebben wij haar as weer opgehaald, en strooien we dit uit bij de anderen in ons Memorialhoekje...